مگر از راه در رسیم
گر از شکوفه سر بر زنیم
گر از آفتاب به در آیی
و گر نه روز تابوتی است
بر شانه های ابرکه ما را
به افق های ناپیدا می سپارد
و عشق آهوی محتضری است
که سر بر شانه های باران می گذارد
|
|
| آهوی محتضر |
|
مگر از راه در رسیم گر از شکوفه سر بر زنیم گر از آفتاب به در آیی و گر نه روز تابوتی است بر شانه های ابرکه ما را به افق های ناپیدا می سپارد و عشق آهوی محتضری است که سر بر شانه های باران می گذارد |