در من اندوه و هزاران اندوه
در تو امید و هزاران امید
با من از رنج سخن باید گفت
از تو باید سخن عشق شنید
تو یکی شاخخه سر سبز بهار
من یکی شاخه پائیزی زرد
تو یکی غنچه نورسته شاد
من یکی خار زمستان شده طرد
در سراپای تو گرمی و نیاز
در من از عشوه و طنازی نیست
زندگی در رگ تو می جوشد
در من این عمر به جز بازی نیست